Percival Schuttenbach
TUTMESZ-TEKAL - CD/2002
Recenzja z czasopisma Gitara i Bas (4/2003(64)) lipiec/sierpień :
"Trio PERCIVAL SCHUTTENBACH usiłuje połączyć to, co pasuje do siebie jak pięść do nosa: szeroko pojęty folk (białoruski, bliskowschodni, iberyjski itp.) z radykalnym metalem.
I tak na omawianym tutaj demo, poza instrumentalnymi kompozycjami lidera zespołu, gitarzysty Mikołaja Rybackiego, znalazły się zarówno białoruska pieśń ludowa, jak i Folk kalifornijski- kompozycja na motywach SLAYERA, MAGADETH i DEATH.
Typowo gitarowych odniesień, świadomych bądĽ nieświadomych, szukałbym w rocku bardziej klasycznym, u Mike'a Oldfielda, a nawet Jana Akkermana (zob. np. tytułowy Tutmesz-Tekal).Jest to zatem przywołanie absolutnie "górnej półki" gitarowego wykonawstwa, ale - jak mi się wydaje- adekwatne do tych fragmentów, gdzie Rybacki prezentuje się jako gitarzysta poszukujący nowych brzmień i oryginalnych rozwiązań harmonicznych. A wszystko to na tyle sprawne, muzycznie wyrafinowane, że zasługuje na baczniejszą uwagę.
W końcu nie co dzień zdarzają się udane połączenia brzmień gitary elektrycznej i wiolonczeli, jeszcze rzadziej niewiasty sięgają po gitarę basową i kontrabas i wycinają na nich, że hej (ho), a w PERCIVALU, proszę bardzo! Podobać się może klimat poszukiwania, poznawania zakrytych dotąd regionów, zapomnianych muzycznych światów, a też - jak mi się wydaje - chęć estetycznej transgresji, przekraczania "stereotypów" instrumentalnych i melodycznych przypisywanych określonym nurtom stylistycznym.
Od członków zespołu, od ich wyobraĽni i wiedzy zależy czy będzie to podróż do kresu nocy, czy wyprawa po złote runo.
*** 1/2"
"Trio PERCIVAL SCHUTTENBACH usiłuje połączyć to, co pasuje do siebie jak pięść do nosa: szeroko pojęty folk (białoruski, bliskowschodni, iberyjski itp.) z radykalnym metalem.
I tak na omawianym tutaj demo, poza instrumentalnymi kompozycjami lidera zespołu, gitarzysty Mikołaja Rybackiego, znalazły się zarówno białoruska pieśń ludowa, jak i Folk kalifornijski- kompozycja na motywach SLAYERA, MAGADETH i DEATH.
Typowo gitarowych odniesień, świadomych bądĽ nieświadomych, szukałbym w rocku bardziej klasycznym, u Mike'a Oldfielda, a nawet Jana Akkermana (zob. np. tytułowy Tutmesz-Tekal).Jest to zatem przywołanie absolutnie "górnej półki" gitarowego wykonawstwa, ale - jak mi się wydaje- adekwatne do tych fragmentów, gdzie Rybacki prezentuje się jako gitarzysta poszukujący nowych brzmień i oryginalnych rozwiązań harmonicznych. A wszystko to na tyle sprawne, muzycznie wyrafinowane, że zasługuje na baczniejszą uwagę.
W końcu nie co dzień zdarzają się udane połączenia brzmień gitary elektrycznej i wiolonczeli, jeszcze rzadziej niewiasty sięgają po gitarę basową i kontrabas i wycinają na nich, że hej (ho), a w PERCIVALU, proszę bardzo! Podobać się może klimat poszukiwania, poznawania zakrytych dotąd regionów, zapomnianych muzycznych światów, a też - jak mi się wydaje - chęć estetycznej transgresji, przekraczania "stereotypów" instrumentalnych i melodycznych przypisywanych określonym nurtom stylistycznym.
Od członków zespołu, od ich wyobraĽni i wiedzy zależy czy będzie to podróż do kresu nocy, czy wyprawa po złote runo.
*** 1/2"